Σε απόσταση 37km δυτικά της πόλης της Καβάλας, πάνω σε ένα παραθαλάσσιο λόφο υψώνεται ένας υστεροβυζαντινός πύργος, ο ΠΥΡΓΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΣ.
Το όνομα του πύργου είναι συμβατικό και μεταγενέστερο της εποχής του, που οφείλεται στη σύγχυση σχετικά με την τοποθεσία της αρχαίας πόλης της Απολλωνίας.
Ο Πύργος χτίστηκε την ύστερη Βυζαντινή περίοδο, το 14ο αιώνα και θεωρείται στρατιωτικό έργο καθώς το σημείο που κατασκευάστηκε παρέχει εξαιρετική κατόπτευση της ακτής και της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ των δύο Βυζαντινών οχυρωμένων πόλεων της περιόδου, Χρυσόπολης και Ανακτορόπολης.
Ο Πύργος περιβάλλεται από ένα τετράγωνο περίβολο, που το νότιο τμήμα του χωρίζεται σε τρεις μικρότερους τείχους. Στο εσωτερικό του περιβόλου όπως και στο εξωτερικό της βόρειας πλευράς υπάρχουν ίχνη βοηθητικών κτιρίων. Ο Πύργος είναι τετράγωνος χτισμένος στη βορειοανατολική γωνία του περίβολου. Η είσοδος του βρίσκεται στη νότια πλευρά του και σε ύψος 2 μέτρων από το έδαφος.
Εσωτερικά ο Πύργος αποτελείται από ένα τυφλό ισόγειο κάτω από το επίπεδο της εισόδου και από τέσσερις ορόφους. Το ισόγειο, ο πρώτος και ο δεύτερος όροφος χωρίστηκαν μεταξύ τους με ξύλινα δάπεδα, κάτι που το μαρτυρούν οι σωζόμενες θήκες δοκών στους τοίχους ενώ ο δεύτεροσ με τον τρίτο από ένα πέτρινο θόλο. Ο τρίτος όροφος με τον τέταρτο χωρίστηκαν πιθανών με ξύλινο δάπεδο. Τέλος ο τέταρτος όροφος καλύπτεται με καμάρα πάνω από την οποία σχηματίζεται το δώμα του Πύργου με τις επάλξεις, που όμως δεν σώζονται.
Η μετακίνηση μεταξύ των τριών ορόφων γινόταν μέσω χτιστής θολωτής κλίμακας ενσωματωμένης στο πάχος της τοιχοποιίας. Η πρόσβαση στον τέταρτο όροφο όπως και μεταξύ του ισογείου και πρώτου πρέπει να γινόταν με ξύλινη εσωτερική σκάλα.
Στον ανατολικό τοίχο του υπάρχουν δύο κόγχες που ανήκουν στο παρεκκλήσι του Πύργου. Ο φωτισμός του εσωτερικού του επιτυγχάνεται με μεγάλα τοξωτά παράθυρα σε όλες τις πλευρές και από δύο φωτιστικές θυρίδες.
Η αμυντική ικανότητα του Πύργου είναι ενισχυμένη καθώς διαθέτει δύο καταχύστρες, από μία σε βόρεια και νότια πλευρά.
Οι καταχύστρες είναι μια ισλαμική οχυρωματική τακτική που συναντάται στα ισλαμικά παλάτια τον 8ο αιώνα. Στην Ελλάδα έφτασε τον 13ο αιώνα από τους Φράγκους. Πολλές φορές ήταν γνωστές και ως ζεματίστρες, καθώς όταν δεν υπήρχαν απαραίτητα υλικά έριχναν μέχρι και καυτό νερό ή λάδι στους εχθρούς.
Ο Πύργος Απολλωνίας την εποχή που κατασκευάστηκε αποτέλεσε σημαντικό μέσο εποπτείας της περιοχής. Στη σημερινή εποχή και όντας πλέον μνημείο, οι ρόλοι αντιστράφηκαν και από μέσο παρατήρησης έχει γίνει ένα ενδιαφέρον αντικείμενο παρατήρησης.
